Ossenisse, 28 februari 2022

Lastig om met een halfvol glas over een oorlog of crisis te praten? Het er niet over hebben is voor mij lastiger. Mijn gedachten gaan meteen uit naar alle onschuldige burgers en gewone soldaten die het overkomt. Wie zijn geschiedenis kent (en dan bedoel ik de getuigenverslagen uit eerste hand), weet dat soldaten in het front vooral aangewezen waren op hun kameraden in de strijd. Degenen die overleefden, herhaalden aan hen die het wilden horen: “Nooit meer oorlog”!!  Bij mijn opa Clinge (NL) zaliger, Charles Willaert, was dat niet anders. Als soldaat in de kazematten oog in oog tegenover de Duitse invasie, in Heumen krijgsgevangene genomen en afgevoerd naar een gevangen-/annex concentratiekamp. Bij hem was “nooit meer oorlog” zijn levensdoel getuige enkele oude krantenartikelen die ik zag waarin een sporadisch uitlating van hem over die periode geciteerd werd. Zoals bij de meeste families werd nooit met geen woord gerept over wat zich had afgespeeld in de oorlog. Bij ons ook niet over het kamp waar hij gevangen zat. Hij overleed helaas plotseling in 1970 dus vragen kan niet meer.  Dit ben ik nog verder aan het uitzoeken, hulp welkom. Mijn bompa (opa Stekene (B)) zaliger, Emiel de Vliegher, hielp mensen als verspreider van o.a. voedselbonnen in de gemeente Stekene, om de Duitsers te frustreren. Ook hier veel te weinig bekend en behoudens de woede (tot zijn dood in 1989) over wat “de zwarten” hadden gedaan en hij verraden is aan de Duitsers werd er niet over de persoonlijke ervaringen gesproken. Vernomen dat hij voor het vuurpeloton zou komen in 1944 en de overvliegende geallieerde bommenwerpers zijn redding waren. Beide grootvaders hebben gemeen dat ze zich enorm voor hun gemeenschappen hebben ingezet om mensen te verbinden van onderop. Bouwers in sociale verbindingen.

Jarenlange bezoeken aan de Ieper Saillant (frontlinie Wereldoorlog 1) en vanaf 2014 met o.a. gids Willy uit Clinge kwamen de persoonlijke verhalen van de soldaten die begraven liggen op de vele overweldigende oorlogsbegraafplaatsen aldaar behoorlijk binnen. Dat alles heeft me tot op de dag van vandaag niet meer losgelaten en sterkten mij in mijn doen en laten alles op alles te zetten om verbindingen te blijven zoeken bij mensen. Vele excursies volgenden, tesamen met mijn maat Dirk, richting Verdun, de Somme tot en met Ieper. Geen enkele vakantie met mijn gezin in Engeland en Frankrijk ging voorbij zonder een bezoek aan de ongewilde helden die begraven liggen. Het mag nooit vergeten worden.

Dichter bij huis, mijn eigen geboortegrond, grensdorp Clinge, waar maar liefst een half miljoen vluchtelingen passeerden in de eerste uren van wereldoorlog 1…. Laat dit eens indalen!!! De bewoners die de spaarzame ruimte die ze hadden beschikbaar stelden aan die ongelofelijke massa en deden wat ze konden. De provincie die aanvankelijk niets deed om te helpen en vanuit Den Haag werden soldaten gestuurd die met hun rug naar de grens stonden om te beletten dat mogelijke soldaten via Clinge terug het front opgingen bij Zelzate/Gent. Ik kende het verhaal al sinds mijn jongste jaren van mijn tante Maria Willaert zaliger. Schooljuffrouw die nog aan de dodendraad heeft gestaan als klein meisje en vertelde voorzichtig wat daar gebeurde op een “gekuiste” manier. Al deze kennis heb ik bij burgemeester Mulder van Hulst kenbaar gemaakt en vroeg hem om deze gebeurtenissen meer kenbaar te maken. Toen hij mij vroeg hoe ik dat zag, vertelde ik hem om de klokken in de hele gemeente Hulst te laten luiden op 4 oktober 2014 om 19.00 uur, een kwartier lang. De meeste mensen die het hoorden vroegen zich af wie er overleden was. Een heel klein artikeltje in de krant verklaarde het tenslotte…

Alles bij elkaar genomen, blijkt telkens weer dat uitbreiding macht van de elite over de ruggen van vele onschuldigen gaat en propaganda van alle tijden is om mensen te beïnvloeden en ze te laten geloven dat het voor een goede zaak is. Let op: dit laatste dient genuanceerd opgevat te worden. De goede zaak is het voor degenen die op het pluche zitten aan de ultieme top met tijdelijke beloften aan de goedgelovige burger er iets voor terug te geven. De bekende worst voorhouden. De lobby eromheen zorgt voor de facilitering ervan. De grote massa betaalt de tol en gaat mee in de retoriek die ze inmiddels dagelijks zien op TV, radio en social media. De verhalen van degenen die op de grond hun ervaringen hebben, hoor je niet of nauwelijks en worden afgedaan als niet officieel of niet bevestigd. Wie bepaalt wat wel en niet waar is? Voor mij staat al heel lang vast dat niets is wat het lijkt en mijn overtuiging steeds sterker wordt dat de wereld en een echte samenleving enkel nog van onderop tot stand kan komen. Top down is out en oud. Het goede nieuws is dat wanneer de massa de verbinding zoekt bij elkaar het morgen klaar is. Meteen ook de lastigste en moeilijkste weg maar wel eentje waar ik al langer mijn energie aan spendeer van onderop met een half vol glas. Waarom? Mijn stellige overtuiging is dat dit gebeurt omdat onze (Westerse) leiders het gekozen pad van afhankelijkheid van enkelen de afgelopen 20 jaar hebben gestimuleerd en zich afhankelijk hebben gemaakt van enkele mondiale oligarchen met alle gevolgen van dien. Terug naar de kern en bouwen van onderop, samen, met open vizier en vertrouwen in elkaar op de achtergebleven puinhopen..